\zgłupieć do reszty (совсем) выжить из ума;
zgłupieć do reszty — (совсе́м) вы́жить из ума́
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
zgłupieć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}głupieć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgłupieć — dk III, zgłupiećeję, zgłupiećejesz, zgłupiećej, zgłupiećpiał, zgłupiećeli, zgłupiećpiały, zgłupiećpiali 1. pot. «stać się głupim, stracić zdolność rozumowania, rozsądek» Zgłupieć z miłości. 2. pot. «stracić orientację, nie potrafić właściwie… … Słownik języka polskiego
dostać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostawać — 1. Dostać kogoś w swoje (swe) ręce, pot. łapy «schwycić kogoś, złapać»: Boję się – mówił – że jeśli dostaną mnie w swoje ręce, mogę wygadać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Dostać kosza, przestarz. czarną polewkę, arbuza, odprawę, rekuzę «otrzymać… … Słownik frazeologiczny
dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca … Słownik języka polskiego
kompletnie — kompletnieej «zupełnie, całkowicie, w pełni wyczerpująco (zwykle o czymś niekorzystnym, niewłaściwym)» Kompletnie sam. Kompletnie zgłupieć. Być kompletnie wyczerpanym. Kompletnie urządzone mieszkanie … Słownik języka polskiego
ogłupieć — dk III, ogłupiećeję, ogłupiećejesz, ogłupiećej, ogłupiećpiał, ogłupiećeli, ogłupiećpiały, ogłupiećpiali «stracić orientację, rozsądek, zdolność rozumowania, myślenia, przytomność umysłu; osłupieć, zgłupieć» Ogłupiały ze strachu, ze szczęścia, ze… … Słownik języka polskiego
pogłupieć — dk III, pogłupiećeją, pogłupiećpiał, pogłupiećeli pot. «o kilku, wielu osobach: (kolejno) stracić rozum, rozsądek; zgłupieć (często na skutek zdumienia, zaskoczenia, strachu)» Pogłupieli zupełnie na tym odludziu … Słownik języka polskiego
skołowacieć — dk III, skołowaciećeję, skołowaciećejesz, skołowaciećej, skołowaciećciał, skołowaciećeli, skołowaciećciały, skołowaciećciali 1. «zesztywnieć pod wpływem jakiegoś silnego wrażenia; zdrętwieć» Język komuś skołowaciał. 2. «stać się półprzytomnym,… … Słownik języka polskiego
strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… … Słownik języka polskiego
upaść — I dk Vc, upadnę, upadniesz, upadnij, upadł, upadłszy upadać ndk I, upaśćam, upaśćasz, upaśćają, upaśćaj, upaśćał 1. «zmienić nagle pozycję ze stojącej, pionowej na leżącą, poziomą; paść, przewrócić się, zwalić się» Potykała się i upadała co… … Słownik języka polskiego
